Dit weer verlamt. Het schijnt aan het ozongehalte te liggen. Gelukkig was het in de laatmiddagschaduw ergens op een binnenhof in Kreuzberg nog aangenaam. Matthias, schilder-tuinier,mopedfahrer voerde zoals beloofd de reparatie aan mijn kamikazefiets uit. Bzst, pst hier en bstpzzt daar, sleuteldraai en handomdraai, en ik had weer remmen. Over een paar weken zou hij met kameraden ergens in de negorij in Rumania steken, dan was enige handigheid wel gewenst.

Nu kon ik vol gas naar huis fietsen, en werd verdomd noch aan toe ingehaald door iemand die een tandje hoger fietste, en voelde me ineens heel erg Jan Ulrich. Later werd die weer fluitend ingehaald door iemand met een nog nieuwere fiets, maar dat was al eigenlijk sureeel.

Die wedstrijd kon niet zo boeien. Zidane wordt door zijn kameraden naar het einde van zijn karrierè geduwd. Mooi om te zien hoe Makelele en Thuram op zijn borst klopten. En dan Cristiano Ronaldo, wat iemand daar nu aanvindt. Je zult dat gedoe maar iedere week moeten zien. Met al die domme trucjes heeft hij de allure van een discopummel die zich volsprayt met deodorant van 3,99 uit de Etos.
Die overtreding van Bouhlarouz was helemaal niet uit intimidatie, het was de ingreep van een estheet.