Doorgaan naar hoofdcontent
Gastbjdrage van Sjef van Alebeek:

Voor mij rijdt een wagen met een oranje Kipcaravan. Aan de achterzijde hebben ze twee klompen bevestigd, de klompen zijn rood-wit-blauw geverfd. Voor het raampje ontwaar ik drie houten Blokker tulpjes in de kleuren rood, wit en blauw. Met hanenpoten staat "Me Gras!!!, Me Gras!!!" aan de onderzijde geschreven. Even herleven de tijden van de Tros caravanraces met Andre van Duin als commentator die bezorgd was om zijn gras. Maar de rust is in Valkenswaard reeds lang wedergekeerd en het gras aldaar kan nu ongestoord groeien.

Deze caravan gaat naar Duitsland en wordt voortgetrokken door een oranje Daf. Ik sta naast ze voor een verkeerslicht, ik moet rechtdoor, zij moeten rechtsaf. In het Dafje zitten vier leeuwen, een oranje leeuw zit achter het stuur, naast hem zit een witte leeuw, achterin een rode en een blauwe. Het kwik nadert ondertussen de dertig graden. Het licht voor rechtsaf springt op groen maar het Dafje maakt geen aanstalten om van zijn plaats af te gaan. De vier leeuwen zitten stoïcijns in de wagen. Het licht springt op oranje en dan zet het Dafje zich luid toeterend in beweging. Uit de raampjes steken nu ook vier luchthoorns die de decibellen nog verder opvoeren.

Ik ben onderweg naar Gulpen en ik rij onder een zee van oranje vlaggetjes door. Het oranje plastic geeft de straat een vreemde gloed, alsof een druppeltje oranje verf met het zonlicht is vermengd. De huizen zijn allemaal met oranje zeil afgeplakt alleen de ramen en deuren zijn uitgesneden. Ik zie oranje ballonnen, spandoeken, slingers en een kerstman met een oranje shirt die aan een touw dat aan de dakgoot is bevestigd hangt te bungelen.

Op de radio wordt een live verslag uitgezonden van een ontruiming in Den Haag. De straat aldaar is afgezet en vanwege mogelijke rellen wordt de mobiele eenheid achter de hand gehouden. Krakers? Nee, buurtbewoners hadden op een binnenplein een oranje feesttent opgezet. In de tent kon de hele buurt via een beamer op een groot scherm het voetbal volgen. Het geheel was gemeubileerd en rijkelijk voorzien van drank en hapjes. De ontruiming verloopt zonder problemen.

Ik rij Gulpen binnen en kom middenin Limburgs mooiste terecht. Dit is geen missverkiezing maar een wielerronde voor rekreanten. De markt is bezaaid met dure modieuze fietsen en het krioelt van de hip bezonnebrilde deelnemers. Ik zie de meest kleurrijke uitdossingen aan mij voorbij lopen, het verleden herleeft met Flandria en IJsboerke shirtjes, maar de shirtjes van eigen wielerclubjes overheersen. Midden op de markt is een paviljoen opgebouwd, het orkest heeft pauze en een oranje fan heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om ole ole ole in de microfoon te schreeuwen. Ik zie nu dat de terrasjes bevolkt wordt door nog meer oranje fans. Even dreigt de wave ingezet te worden maar bier en hitte heeft een rustgevende uitwerking.

Ik loop een friture binnen en bewonder de koelvitrine. De frikandel van oranje ligt naast de Schwalbe, ik zie een "muurtje", een wk burger compleet met voetbalveld placemat, spelschema draagzak en een blikje Sisi orange. De Hollandse ballenschotel (11+1 reservebal van puur Hollandse gehaktballetjes) kan men met zigeunersaus of oranjesaus krijgen. Naast mij staat een Duitser in een oranje shirt, hij wil weten wat een "patatje oorlog" is. Hij heeft goede zin omdat de Manschaft een klinkende overwinning op het altijd lastige Costa Rica heeft behaald. Een beetje overmoedig roept hij nu dat Deutschland Holland wird schlagen. Ik prijs zijn "viererkette" en trakteer hem op een blikje Sisi orange.

Onderweg naar huis zie ik auto's rondrijden met kleine vlaggetjes boven het portier en een leeuwenstaart uit de kofferbak. Kinderen voetballen in een park en zijn allemaal van Nistelrooij, moeders komen uit de supermarkt gelopen met oranje draagzakken. Ik zie zelfs een rollator voorbij komen met een oranje ballonetje versierd.

Als ik mijn eigen straat inrijd constateer ik opgelucht dat er op een enkele vlag en een verdwaalde slinger na niets van de oranjegekte te bespeuren is. Ik loop naar binnen mezelf gelukkig prijzend dat ik niet sociaal verplicht was om ook mijn huis in te pakken met oranje zeil. Binnen word ik verwelkomd door mijn oudste zoon die gehuld in zijn van Nistelrooij shirt en zijn pas verworven oranje voetbalschoenen vol trots de oranje versiering laat zien. Samen met zijn moeder heeft hij het plafond voorzien van 20 meter vlaggetjes en achter de bank hangt een grote Nederlandse vlag voorzien van drie leeuwen die hup Holland brullen.

Sjef

Populaire posts van deze blog

Ik heb veel kleingeld de laatste tijd, allemaal verdiend bij optredens. Een deel daarvan laat ik uit mijn hand in mijn broekzak glijden. Het is maandag. Ik zou eigenlijk naar Prenzlauer Berg moeten fietsen en op de kopieermachine een flyercompositie maken. Daarvoor heb ik een woord nodig waarvan 'klang' de eerste lettergreep is. Het schiet me niet te binnen. De dag is fris en winderig, enigszins bewolkt. In de gang werkt een electricien. De voorbijrijdende trams fluiten soepel over de rails. De afgelopen nachten hebben de slijpers vonken uit het ijzer getoverd. Ik moet bij de post zijn om het pakje met ontrafelde cassettetape voor mijn klankkompaan Harold in Parijs af te geven. Harold had ik eerder dit jaar in Parijs in het echt meegemaakt. Tijdens een wandeling zag hij een sliert cassetteband die om een lantaarnpaal was gewikkeld. Zijn begoeting ("Ah") vereende verbazing over uitblijvend resultaat met de zekerheid dat met iedere wandeling zijn voorraad tapesalade zou
Inmiddels ben ik in Parijs aanbeland. En dan regent het. Straten reflecteren de neon, de café`s en restaurants gevuld, zit men aan kleine tafeltjes tegenover elkaar. Veel met de metro gereisd; de pas wordt sneller, zelfvertrouwen is een mantel die om je schouders wordt gehangen zodra je onder de grond verdwijnt. Niets dan hoofden en lichamen, ieder kijkt van zichzelf weg. Het Handkeaanse syndroom bekruipt me, te denken welke gedachten er in die hoofden omgaan. Veel gedachten worden verjaagd door geluiden. Veel kleine oorknopjes, kijken, stoppen en weer verder lopen. Verliefd op ieder model van de grote reclamefoto`s. Ik zou naar de Eiffeltoren willen gaan, de Tuilerien, Versailles, plaatsen waarbij je je iets voorstelt. Ik merk dat ik zeker een paar duizend euro per maand op mezelf achterlig; het bord met het kopvlees, de salami ziet er net iets te aantrekkelijk uit. Honger om zeven uur `s avonds en net niet de 12 euro kunnen permitteren. Ik loop en kijk naar de kerstverlichting, de l
Tibor, mijn klankvriend uit Innsbruck is inmiddels weer thuis in zijn warme huis aan de Inn, waar het naar vers gebakken broodjes ruikt. Hij heeft tien dagen lang hier in Schöneweide rondgelopen op zoek naar mensetende termieten en gebouwen met verhoogd instortingsgevaar. Die zijn allemaal gedocumenteerd. In de tussentijd hebben we ook nog nieuwe muziek gecomponeerd. Die tijd had een dermate tussentijdelijk karakter dat hij op mijn vraag wanneer we nu eens eindelijk iets gingen doen, verbouwereerd antwoordde dat we al zeven "songs" hadden. Het zijn er uiteindelijk veertien geworden. Van een der liederen bestaan twee versies. Uiteindelijke som der produkten is dan vijftien. De Cdr waarvan ik nu de covers behandwerk zal tien tracks bevatten plus een selectie van Tibors foto's. De overige klanken heb ik via internet naar vriend Jeff in Bethesda gestuurd. Ze bevielen hem goed genoeg om ze on-line op zijn label zeromoon te publiceren, titel: Diensteingang. Te downloaden hie