De aanvoerders hebben het voor de wedstrijd al behoorlijk moeilijk. Aan een hand het McD.-kind, in de andere hand het vaantje en een witte onbespoten bal,waarvan de identiteit tot voor kort nog niet vaststond. Als het kind naar de kant van het veld is gehold en met duizenden touristen het gigantoscherm in de gaten houdt om te zien of ze al in beeld zijn, staan de aanvoerders inmiddels tegenover elkaar, de scheidsrechter tussen hen in. In hun hand dragen ze nog steeds de bal, en het vaantje. Dan komt het moment dat ze elkaar de vrije hand schudden, het vaantje uitwisselen, en, intussen met opvallend gemak, de witte ballen in elkaars handen laten rollen.
De aanvoerder van het Iraanse team verdient een speciale vermelding. Hij draagt tenslotte een ingelijst tapijt met zich mee. Ik hoop dat hij een trendsetter blijkt te zijn. Want hier bieden zich ongekende mogelijkheden, die variëren van een mooie klomp om naast de deur aan de muur te hangen (Nederland), via een scheve toren van Pisa van een meter hoog die uit het beste marmer van Carrara is gekapt (Italië) tot een heuse dromedaris (Tunesie).
Ik vrees echter dat de reclamejongens zich om de relatiegeschenken zullen bekommeren. Dat is tenslotte meer hun terrein, en misschien wel de voornaamste opgave in het leven. Die witte ballen komen tenslotte uit hun hoed.
Wat er aan vooraf ging.
In 1954 werd West Duitsland wereldkampioen. "Aus, Aus, Aus, Deutschland ist Weltmeister!" klonk het uit alle radio's van West - en wie weet Oost - Duitsland.
Damals.
Het Wonder van Bern zal niet zijn dat tijdens de openingsceremonie van het EK 2008 een kudde pimpelpaars geverfde Milkakoeien het voetbalveld zal afgrazen, maar is de noemer waaronder naar de gewonnen finalewedstrijd tegen het onverslaanbaar geachte Hongarije wordt verwezen.
Fritz Walter was de aanvoerder van dat elftal en sedertdien ook de naam voor een bepaald soort weersgesteldheid met veel regen,voetbal en modder: Fritz Walterwetter. Hij hoort bij de beste Duitse voetballers ooit; er is een stadion naar hem genoemd en nu misschien niet meer, vanwege de Arenasofie, en ik meen dat voor de wedstrijd van USA tegen Tsjechië in Gelsenkirchen een minuut stilte in acht werd genomen, omdat hij op die dag vijf jaar dood was.
Zo'n wonder is het dus.
De film heeft dezelfde titel en volgt Sepp Herbergers elftal op weg naar die wereldtitel. De tweede verhaallijn is die van een jongetje en zijn speciale band met Helmut Rahn. Ze wonen beiden in het Roergebied, toen nog een landschap van rokende schoorstenen en steenkoolbergen en door roet toegedekte witte was. Dat wordt allemaal prachtig in beeld gebracht. De na-oorlogse armoede, de smerigheid van de mijnen, een verscheurd gezin waarvan de vader na jarenlange gevangenschap uit Rusland terug komt en zo meer en zo voorts, hardvochtig en toch sentimenteel.
Rahn, die ook wel der Boss genoemd werd, kent het jongetje dus. Ze ontmoeten elkaar aan het begin van de film, en Rahn vertrouwt het jochie toe, dat hij geen wedstrijd wint als hij er niet bij is.
Maar dan gaan ze naar Bern. Het is nog tien minuten tot aan het einde van de film en de eerste volgesnotterde zakdoeken zijn allang door frisse vervangen. Vader en zoontje zijn in een geleende auto op weg naar Bern om bij de finale te zijn. Alles gaat mis, maar dat dient vooral de spanning. Het zal immers niet zo zijn dat ze pas aankomen als het stadion alweer leegloopt. Zie dan nog maar een mooie draai aan de film te geven.
Tien minuten voor het einde van de wedstrijd rijdt vader de NSU eindelijk de parkeerplaats op. Het regent dat het giet. "Lauf" zegt de vader tegen de zoon, en die loopt linea recta door de spelerstunnel het veld op. En blijft aan de rand staan. Stand: 2-1 voor Hongarije. Dan gaat de bal uit en rolt tot aan de voeten van het jongetje, dat door de spelerstunnel het veld op is kunnen komen en dus het Duitse elftal van links naar rechts ziet spelen. Ik zeg het maar even, want Rahn stond rechtsbuiten, en was dus degene naar wie het jongetje de bal kon werpen.
Rahn kijkt het jochie, zijn vriend de mascotte, stomverbaasd aan, werpt dan in, en scoort niet veel later de gelijkmaker, en uiteindelijk ook nog de winnende treffer. De bal was niet wit, maar bruin.
We spoelen even de film terug: jochie werpt bal naar de speler.
Prijsvraag.
In welke reclamefilm van een van de hoofdsponsors van het huidige WK2006 keert dit thema terug?
a) Lotte Lenya
b) Dalai Laima
c) Lippi Lapo
of
juist ja.
Rinus
De aanvoerder van het Iraanse team verdient een speciale vermelding. Hij draagt tenslotte een ingelijst tapijt met zich mee. Ik hoop dat hij een trendsetter blijkt te zijn. Want hier bieden zich ongekende mogelijkheden, die variëren van een mooie klomp om naast de deur aan de muur te hangen (Nederland), via een scheve toren van Pisa van een meter hoog die uit het beste marmer van Carrara is gekapt (Italië) tot een heuse dromedaris (Tunesie).
Ik vrees echter dat de reclamejongens zich om de relatiegeschenken zullen bekommeren. Dat is tenslotte meer hun terrein, en misschien wel de voornaamste opgave in het leven. Die witte ballen komen tenslotte uit hun hoed.
Wat er aan vooraf ging.
In 1954 werd West Duitsland wereldkampioen. "Aus, Aus, Aus, Deutschland ist Weltmeister!" klonk het uit alle radio's van West - en wie weet Oost - Duitsland.
Damals.
Het Wonder van Bern zal niet zijn dat tijdens de openingsceremonie van het EK 2008 een kudde pimpelpaars geverfde Milkakoeien het voetbalveld zal afgrazen, maar is de noemer waaronder naar de gewonnen finalewedstrijd tegen het onverslaanbaar geachte Hongarije wordt verwezen.
Fritz Walter was de aanvoerder van dat elftal en sedertdien ook de naam voor een bepaald soort weersgesteldheid met veel regen,voetbal en modder: Fritz Walterwetter. Hij hoort bij de beste Duitse voetballers ooit; er is een stadion naar hem genoemd en nu misschien niet meer, vanwege de Arenasofie, en ik meen dat voor de wedstrijd van USA tegen Tsjechië in Gelsenkirchen een minuut stilte in acht werd genomen, omdat hij op die dag vijf jaar dood was.
Zo'n wonder is het dus.
De film heeft dezelfde titel en volgt Sepp Herbergers elftal op weg naar die wereldtitel. De tweede verhaallijn is die van een jongetje en zijn speciale band met Helmut Rahn. Ze wonen beiden in het Roergebied, toen nog een landschap van rokende schoorstenen en steenkoolbergen en door roet toegedekte witte was. Dat wordt allemaal prachtig in beeld gebracht. De na-oorlogse armoede, de smerigheid van de mijnen, een verscheurd gezin waarvan de vader na jarenlange gevangenschap uit Rusland terug komt en zo meer en zo voorts, hardvochtig en toch sentimenteel.
Rahn, die ook wel der Boss genoemd werd, kent het jongetje dus. Ze ontmoeten elkaar aan het begin van de film, en Rahn vertrouwt het jochie toe, dat hij geen wedstrijd wint als hij er niet bij is.
Maar dan gaan ze naar Bern. Het is nog tien minuten tot aan het einde van de film en de eerste volgesnotterde zakdoeken zijn allang door frisse vervangen. Vader en zoontje zijn in een geleende auto op weg naar Bern om bij de finale te zijn. Alles gaat mis, maar dat dient vooral de spanning. Het zal immers niet zo zijn dat ze pas aankomen als het stadion alweer leegloopt. Zie dan nog maar een mooie draai aan de film te geven.
Tien minuten voor het einde van de wedstrijd rijdt vader de NSU eindelijk de parkeerplaats op. Het regent dat het giet. "Lauf" zegt de vader tegen de zoon, en die loopt linea recta door de spelerstunnel het veld op. En blijft aan de rand staan. Stand: 2-1 voor Hongarije. Dan gaat de bal uit en rolt tot aan de voeten van het jongetje, dat door de spelerstunnel het veld op is kunnen komen en dus het Duitse elftal van links naar rechts ziet spelen. Ik zeg het maar even, want Rahn stond rechtsbuiten, en was dus degene naar wie het jongetje de bal kon werpen.
Rahn kijkt het jochie, zijn vriend de mascotte, stomverbaasd aan, werpt dan in, en scoort niet veel later de gelijkmaker, en uiteindelijk ook nog de winnende treffer. De bal was niet wit, maar bruin.
We spoelen even de film terug: jochie werpt bal naar de speler.
Prijsvraag.
In welke reclamefilm van een van de hoofdsponsors van het huidige WK2006 keert dit thema terug?
a) Lotte Lenya
b) Dalai Laima
c) Lippi Lapo
of
juist ja.
Rinus