Doorgaan naar hoofdcontent
Günther Netzer sprak na het zien van Ronaldo's prestatie tijdens Brazilië - Croazië over 'Arbeitsverweigerung.' Hij had gelijk. Maar ik weet niet of hij op de hoogte was van Ronaldo's werkelijke motief om het opgedragen werk te weigeren.

Wat er aan vooraf ging.

In 1978 ontfermde Johan Neeskens zich over een 8-jarig jochie: Miguel Alejandro Pons. Hij reisde met het Nederlands elftal mee en liep aan de hand van de grote Johan voor de aanvang van de wedstrijd het veld op. Hij droeg een oranje shirt.

Vele jaren later gebeurde er in de Meer iets soortgelijks. De Ajacieden kwamen het veld op, en met hen de mascotte van de week, een tienjarige speler van de Ajax-jeugd. Als ik me goed herinner is de jonge Johnny Heitinga nog met zijn latere bondscoach op de foto gekomen.

Toen moet ik iets gemist hebben. Plotseling liepen hele schoolklassen aan de hand van de grote spelers mee het veld op. Meestal gebeurde dit bij wedstrijden uit de Champions League. Dit gebeurt nu al seizoenen lang.

Bij dit wereldkampioenschap heeft McD. het snoezige beeld in zijn reclameboodschap verwerkt. Het filmpje werd weken voor de aanvang getoond: geel-rood uitgedoste kinderen lopen hand in hand over het speelveld, als een soort beschermengel. Dan staat er nog iets van kinder-escort naar het WK, of zo. Pin me daar niet op vast, ik heb niet de fantasie van een reclamemaker.

Het Wk is vanavond aan zijn tweede groepswedstrijd toe. Bij alle wedstrijden zijn de elftallen het veld opgelopen hand in hand met de kindertjes, die allemaal het uniform van McD. dragen. Langzaam vormt zich het besef dat ik naar de langste reclamefilm aller tijden zit te kijken.

Het eerste protest kwam uit het land der superlatieven. Daar leven ze al jaren in het besef dat ze de beste keeper, de beste club, de beste competitie, het grootste schandaal en de mooiste vrouwen ter wereld hebben. Hun voormalig premier dacht dat hij Jezus Christus was. Dat ze het beste eten ter wereld maken, staat buiten kijf.
Dat de Italianen als een soort sandwichman voor McD. het veld op moesten lopen was na alle hoon van de laatste tijd natuurlijk de druppel die de emmer deed overlopen. Dat ze zich moesten uitsloven tegen een paar reserves uit de serie A was nog tot daaraantoe, maar ook nog reclame maken voor hamburgers en patat friet!!??
Ze reageerden met een sikkeneurig gespeelde antipartij voetbal.

Het protest tegen McD. bleek duidelijker bij de aanvang van Zuid-Korea - Togo. Bij het inzetten van het volkslied duwden sommige Togolezen de jeugdige reclamemakers eenvoudig van zich af, richting zijlijn. Zou het dispuut met hun bond over de te verdelen McD.-gelden gaan?

Toen kwam Brazilië het veld op. Aan de hand van Ronaldo liep een heel dik jongetje mee. Een typisch McD.-jongetje dat later voor zijn overgewichtsproblemen naar de dokter moet. Het was de eerste dikke mascotte die überhaupt meeliep. Ik kan me voorstellen, hoe de spelers - na al die overgewichtdiscussies - elkaar in de ogen hebben gekeken, toen ze zagen wie aan Ronaldo was gekoppeld. De daarop volgende slappe lach moet Ronaldo diep hebben gekrenkt. Vandaar zijn werkweigering.

Brazilië wordt in de achste finale trouwens uitgeschakeld door Italië.


Rinus

Populaire posts van deze blog

Ik heb veel kleingeld de laatste tijd, allemaal verdiend bij optredens. Een deel daarvan laat ik uit mijn hand in mijn broekzak glijden. Het is maandag. Ik zou eigenlijk naar Prenzlauer Berg moeten fietsen en op de kopieermachine een flyercompositie maken. Daarvoor heb ik een woord nodig waarvan 'klang' de eerste lettergreep is. Het schiet me niet te binnen. De dag is fris en winderig, enigszins bewolkt. In de gang werkt een electricien. De voorbijrijdende trams fluiten soepel over de rails. De afgelopen nachten hebben de slijpers vonken uit het ijzer getoverd. Ik moet bij de post zijn om het pakje met ontrafelde cassettetape voor mijn klankkompaan Harold in Parijs af te geven. Harold had ik eerder dit jaar in Parijs in het echt meegemaakt. Tijdens een wandeling zag hij een sliert cassetteband die om een lantaarnpaal was gewikkeld. Zijn begoeting ("Ah") vereende verbazing over uitblijvend resultaat met de zekerheid dat met iedere wandeling zijn voorraad tapesalade zou
Inmiddels ben ik in Parijs aanbeland. En dan regent het. Straten reflecteren de neon, de café`s en restaurants gevuld, zit men aan kleine tafeltjes tegenover elkaar. Veel met de metro gereisd; de pas wordt sneller, zelfvertrouwen is een mantel die om je schouders wordt gehangen zodra je onder de grond verdwijnt. Niets dan hoofden en lichamen, ieder kijkt van zichzelf weg. Het Handkeaanse syndroom bekruipt me, te denken welke gedachten er in die hoofden omgaan. Veel gedachten worden verjaagd door geluiden. Veel kleine oorknopjes, kijken, stoppen en weer verder lopen. Verliefd op ieder model van de grote reclamefoto`s. Ik zou naar de Eiffeltoren willen gaan, de Tuilerien, Versailles, plaatsen waarbij je je iets voorstelt. Ik merk dat ik zeker een paar duizend euro per maand op mezelf achterlig; het bord met het kopvlees, de salami ziet er net iets te aantrekkelijk uit. Honger om zeven uur `s avonds en net niet de 12 euro kunnen permitteren. Ik loop en kijk naar de kerstverlichting, de l
"We hebben elkaar al een half jaar niet meer gezien." Ik was er vast van overtuigd, dat ik er qua tijd niet veel naast zat. "Ach, nee," zei ze. "We hebben elkaar nog in augustus gezien." Wat waar was, maar mijn herinnering voerde me naar de Feldwebelstraat in Prenzlauer Berg, waar we op houten bankjes bij een Italiaan op de stoep niet naar Italië-Ukraïne hadden gekeken. Te veel hoofden voor het beeld, bovendien zat ik met de rug naar het apparaat; en om de rug naar mijn tafelgenoten te keren vond ik onbeschoft. Maar dat was niet de dag in augustus waarnaar ze verwees, ook al omdat die pizzatafeldag vroeg in Juni was, of wanneer was dat WK toch alweer? Nee, ik had haar gezien op een zonnig uur in haar apartement. De zomerwarmte liefkoosde haar schouders; ze was vrolijk en opgewekt, alsof ze zojuist een nieuwe liefde had gevonden, misschien ook omdat een rose verjaardagskoek haar was gelukt en ze zojuist drie rode hartvormige ballonnen had opgeblazen, waarva