Doorgaan naar hoofdcontent
Vlaggen in Leipzig

In de supermarkt is een apart WK-vak. Behalve petjes en sjaaltjes zijn daar ook de vlaggen van al de deelnemende landen te koop. Ze kosten slechts 2,50 per stuk. We hebben een paar mooie uitgezocht, omdat je ze ook als tafelkleed kunt gebruiken. Die van Servie 'Montenegro' en die van Nederland zitten in dezelfde verpakking. Ze zijn elkaars opzijnkopse evenbeeld. Nederland en Servie spelen tegen elkaar in Leipzig.
Leipzig is een redelijk chaotisch vormgegeven stad. De binnenstad met zijn Bachgebouwen en de historisch beladen Nicolaaskerk geeft de bezoeker nog het aloude vertrouwde koffie met speculaasgevoel, maar een paar passen verder breekt de stad open in enorme grote urbane vlakten, waar het vooroorlogse Duitsland zichtbaar wordt in de vensterloze bakstenen muren van de jaarbeursgebouwen.
Niet alleen Nederland en Servie spelen daar tegen elkaar. Ook Iran en Angola. Die wedstrijd is door de leden van de Hitler Sport Verening uitgekozen om eens fijn te gaan schreeuwen, en, indien mogelijk, een of andere Angolees in elkaar te tremmen. Voor de gelegenheid zijn ze aanhangers van Iran, omdat het Hergé-verzinsel, de president van dat land, voor de afschaffing van Israel is. De leden van de Hitler Sport Vereniging hebben het er moeilijk mee dat Duitsland zijn oorlogsverleden nog niet heeft verwerkt.
Nu heeft Nederland ook een oorlogsverleden, veel recenter zelfs, dat nooit verwerkt hoefde te worden. De enkele Bosnier die de Nederlandse staat wil aanklagen wegens begane oorlogsmisdaden loopt verdwaald rond in Den Haag, en wordt niet serieus genomen. Deze lichtheid in de Nederlandse mentaliteit, om al het zwaarwegende eenvoudigweg te negeren, zou in
principe in de spelstijl te herkennen zijn.

Ooit speelde Roda in Vicenza voor een Europa-cup wedstrijd. Bij de roodwitten van Vicenza liep een kleine Paraguyano in de spits. Rommel heette hij. Roda speelde het bekende breivoetbal dat omschreven kan worden met begrippen als 'zorgvuldige opbouw'. Ze speelde zo langzaam als een streekbus op weg naar het stadion tien minuten voor de aftrap. Die van Vicenza wachtten op een foute pass en waren vervolgens na drie keer een keer raken voor het doel. Binnen twintig minuten had Rommel vier keer gescoord. Roda volhardde in zijn verzorgde spelopbouw, alsof er niets aan de hand was.

Van Basten en Van't Schip komen als touristen van hun eigen herinnering naar Leipzig. Tegen Lokomotiv wonnen ze in Athene de Europa Cup 2. Misschien zal er in de plaatselijke krant een artikel aan gewijd worden. Stammtisch met twee tegenstanders uit die dagen, krant van de dag na de finale op tafel, oranje sjaaltjes: Leipzigers zijn ongelooflijk aardig. De kans bestaat dat op een andere pagina ander nieuws staat.

De intelectuelen van de Hitler Sport Vereniging bezinnen zich nog op het haatgehalte voor de individuele Nederlander.Hoogspanning op het hoofdkwartier: er wordt duchtig gediscussieerd. Zijn de Hollanders nu pro-israel en anti-moslim. Als ze anti-moslim zijn, dan zijn ze ook anti-iran, en dus weer pro-neger, want half oranje is zwart, ook als dat niet zo is, want het is toch zo, omdat het zo is, tenslotte. En hoe moet hun medeplichtigheid aan de moord op een paar duizend muzelmannen toen in Srebrenica worden begrepen. Is dat nu een daad die afkeuring of instemming verdient. Het waren tenslotte een soort Zigeunerturken die daar werden afgeknald. Maarrr: de Nederlanders heulden met de Serviers, en de Serviers waren tegen de Kroaten en de Kroaten waren weer vrienden van Hitler. Misschien moeten ze eerst een vragenformulier overhandigen en dan pas slaan.
Servie Nederland eindigt na eindeloos heen en weer geschuif van de bal in 0-0. Op de tribunes worden vlaggen uitgewisseld. Voor het stadion zijn T-Shirts te koop. 'Het Volk van Servie dankt het Nederlandse Legioen voor hun hulp bij de verwerkeling van het Groot-Servisch Ideaal.' De leden van de Hitler Sport Vereniging staan op een afstandje. De vaantjes van hun informatiestand hangen er troosteloos bij. Ze overdenken een gezamelijke stille tocht naar het Bulow-monument, om de overwinning tegen Napoleon te vieren. Waarna een nieuw probleem zich aandient: voor of tegen de Fransen te zijn. Die vlag zit trouwens in een aparte verpakking.

Rinus

Populaire posts van deze blog

Ik heb veel kleingeld de laatste tijd, allemaal verdiend bij optredens. Een deel daarvan laat ik uit mijn hand in mijn broekzak glijden. Het is maandag. Ik zou eigenlijk naar Prenzlauer Berg moeten fietsen en op de kopieermachine een flyercompositie maken. Daarvoor heb ik een woord nodig waarvan 'klang' de eerste lettergreep is. Het schiet me niet te binnen. De dag is fris en winderig, enigszins bewolkt. In de gang werkt een electricien. De voorbijrijdende trams fluiten soepel over de rails. De afgelopen nachten hebben de slijpers vonken uit het ijzer getoverd. Ik moet bij de post zijn om het pakje met ontrafelde cassettetape voor mijn klankkompaan Harold in Parijs af te geven. Harold had ik eerder dit jaar in Parijs in het echt meegemaakt. Tijdens een wandeling zag hij een sliert cassetteband die om een lantaarnpaal was gewikkeld. Zijn begoeting ("Ah") vereende verbazing over uitblijvend resultaat met de zekerheid dat met iedere wandeling zijn voorraad tapesalade zou
Inmiddels ben ik in Parijs aanbeland. En dan regent het. Straten reflecteren de neon, de café`s en restaurants gevuld, zit men aan kleine tafeltjes tegenover elkaar. Veel met de metro gereisd; de pas wordt sneller, zelfvertrouwen is een mantel die om je schouders wordt gehangen zodra je onder de grond verdwijnt. Niets dan hoofden en lichamen, ieder kijkt van zichzelf weg. Het Handkeaanse syndroom bekruipt me, te denken welke gedachten er in die hoofden omgaan. Veel gedachten worden verjaagd door geluiden. Veel kleine oorknopjes, kijken, stoppen en weer verder lopen. Verliefd op ieder model van de grote reclamefoto`s. Ik zou naar de Eiffeltoren willen gaan, de Tuilerien, Versailles, plaatsen waarbij je je iets voorstelt. Ik merk dat ik zeker een paar duizend euro per maand op mezelf achterlig; het bord met het kopvlees, de salami ziet er net iets te aantrekkelijk uit. Honger om zeven uur `s avonds en net niet de 12 euro kunnen permitteren. Ik loop en kijk naar de kerstverlichting, de l
Tibor, mijn klankvriend uit Innsbruck is inmiddels weer thuis in zijn warme huis aan de Inn, waar het naar vers gebakken broodjes ruikt. Hij heeft tien dagen lang hier in Schöneweide rondgelopen op zoek naar mensetende termieten en gebouwen met verhoogd instortingsgevaar. Die zijn allemaal gedocumenteerd. In de tussentijd hebben we ook nog nieuwe muziek gecomponeerd. Die tijd had een dermate tussentijdelijk karakter dat hij op mijn vraag wanneer we nu eens eindelijk iets gingen doen, verbouwereerd antwoordde dat we al zeven "songs" hadden. Het zijn er uiteindelijk veertien geworden. Van een der liederen bestaan twee versies. Uiteindelijke som der produkten is dan vijftien. De Cdr waarvan ik nu de covers behandwerk zal tien tracks bevatten plus een selectie van Tibors foto's. De overige klanken heb ik via internet naar vriend Jeff in Bethesda gestuurd. Ze bevielen hem goed genoeg om ze on-line op zijn label zeromoon te publiceren, titel: Diensteingang. Te downloaden hie