De Saoudi’s zijn er gewoon bij ieder WK. Hoe het hen in de kwalificatieronde vergaat, weet ik niet. Ze winnen hem, iedere keer weer. Dus ze moeten de sterksten zijn in de wijde omstreken van hun land. De eerste omstreek van Saoudi Arabie bestaat uit zand. In de tweede omstreek, die nog steeds uit zand bestaat, liggen landen als Oman, Jemen, Qatar, Kuweit en de Verenigde Emiraten. Die laatste geeft borstvoeding aan de spelers van Chelsea. Voor hun baas volstaat een plaats op de eretribune in West London. Er staat me niets bij van beslissingswedstrijden die de Saoudi’s moeten spelen, zoals hun verre buur Australie ieder kwatrijn jaren weer.
Bahrein ligt nog verder weg in het geheugen. Om het land te vinden, moet de vinger over het lege kwartier van Mohammed’s schiereiland naar de bovenzijde van de bladzijde glijden. Ook Bahrein heeft zijn kwalificatieronde gewonnen. Maar tegen wie in God’s Naam? Jordanie, Syrie en Libanon? Het land trof Trinidad en Tobago en verloor. Het doelpunt van de Bahreinse midvoor werd kort voor het laatste fluitsignaal afgekeurd.
Het zou voor Trinidad en Tobago wel heel erg sneu zijn geweest. Hun keeper droeg de bal naar de rand van het strafschopgebied. Hij keek al in de immense verte die ergens achter de staantrubine aan de overzijde lag: Frankfurt Airport met tussenstop in de lounge van het vijfsterrenhotel zo straks. Hij wierp de bal op, vastberaden het ding met een enorme loei naar de overkant te trappen. Misschien stuiterde hij wel over de collega heen in het doel. Tijd werd er in ieder geval mee gewonnen.
De middenvoor van Bahrein sloop onder een plag uit, volgde de keeper met dievenpassen. Hij zag hoe de bal plots als een volle maan voor hem hing, op kinderdroomafstand zo na. Pijlsnel schoot zijn voet naar voren. Een klein tikje tegen de bal en daar rolde hij al, buiten het bereik van de keeper. De middenvoor wist nu dat hij twee tellen later zijn gewicht in goud waard zou zijn.
Als scheidsrechter moet je dan behoorlijk bij de les zijn om dit doelpunt af te keuren. Misschien gaven de reglementen hem wel gelijk en mogen doelpunten die als gevolg van een circusnummer ontstaan niet toegekend worden, omdat ze strijdig zijn met de geest van het spel. Maar misschien bestaan er ook tijdelijke spelregels. Het is tenslotte de FIFA die daarover beslist. En de baas van Trinidad en Tobago is daarvan vice-president. Toevallig wel.
Jack Warner heet de man. Als je nog een kaartje wil, om met een verrekijker te zien hoe Dom Leo de hele wedstrijd in zijn neus peutert, moet je bij hem wezen. Alhoewel zijn naam klinkt alsof hij de eigenaar zou kunnen zijn van Time-Life magazine, AOL, Texas Instruments en zeven ongewassen onderbroekjes van Britney Spears, heeft hij een reisbureau, en –logischerwijs- ook een paar entreekaartjes in de aanbieding.
„Ach Joh“
Al sinds heuglijke tijden verschuilen de piraten zich op de eilanden in de Caraibische Golf en worden er verslindende wervelstormen geboren. Wie zou er niet willen wonen? En wie zou er niet over willen fantaseren? Ik wel. Ik ben hartstikke blij dat Trinidad en Tobago erbij zijn. Iedere wedstrijd van hen zal in een waas verdwijnen en daaruit zullen de schelmen Trinidad en Tobago opduiken, twee vrijbuiters die hun avonturen beleven ergens in de achttiende eeuw.
rinus
Bahrein ligt nog verder weg in het geheugen. Om het land te vinden, moet de vinger over het lege kwartier van Mohammed’s schiereiland naar de bovenzijde van de bladzijde glijden. Ook Bahrein heeft zijn kwalificatieronde gewonnen. Maar tegen wie in God’s Naam? Jordanie, Syrie en Libanon? Het land trof Trinidad en Tobago en verloor. Het doelpunt van de Bahreinse midvoor werd kort voor het laatste fluitsignaal afgekeurd.
Het zou voor Trinidad en Tobago wel heel erg sneu zijn geweest. Hun keeper droeg de bal naar de rand van het strafschopgebied. Hij keek al in de immense verte die ergens achter de staantrubine aan de overzijde lag: Frankfurt Airport met tussenstop in de lounge van het vijfsterrenhotel zo straks. Hij wierp de bal op, vastberaden het ding met een enorme loei naar de overkant te trappen. Misschien stuiterde hij wel over de collega heen in het doel. Tijd werd er in ieder geval mee gewonnen.
De middenvoor van Bahrein sloop onder een plag uit, volgde de keeper met dievenpassen. Hij zag hoe de bal plots als een volle maan voor hem hing, op kinderdroomafstand zo na. Pijlsnel schoot zijn voet naar voren. Een klein tikje tegen de bal en daar rolde hij al, buiten het bereik van de keeper. De middenvoor wist nu dat hij twee tellen later zijn gewicht in goud waard zou zijn.
Als scheidsrechter moet je dan behoorlijk bij de les zijn om dit doelpunt af te keuren. Misschien gaven de reglementen hem wel gelijk en mogen doelpunten die als gevolg van een circusnummer ontstaan niet toegekend worden, omdat ze strijdig zijn met de geest van het spel. Maar misschien bestaan er ook tijdelijke spelregels. Het is tenslotte de FIFA die daarover beslist. En de baas van Trinidad en Tobago is daarvan vice-president. Toevallig wel.
Jack Warner heet de man. Als je nog een kaartje wil, om met een verrekijker te zien hoe Dom Leo de hele wedstrijd in zijn neus peutert, moet je bij hem wezen. Alhoewel zijn naam klinkt alsof hij de eigenaar zou kunnen zijn van Time-Life magazine, AOL, Texas Instruments en zeven ongewassen onderbroekjes van Britney Spears, heeft hij een reisbureau, en –logischerwijs- ook een paar entreekaartjes in de aanbieding.
„Ach Joh“
Al sinds heuglijke tijden verschuilen de piraten zich op de eilanden in de Caraibische Golf en worden er verslindende wervelstormen geboren. Wie zou er niet willen wonen? En wie zou er niet over willen fantaseren? Ik wel. Ik ben hartstikke blij dat Trinidad en Tobago erbij zijn. Iedere wedstrijd van hen zal in een waas verdwijnen en daaruit zullen de schelmen Trinidad en Tobago opduiken, twee vrijbuiters die hun avonturen beleven ergens in de achttiende eeuw.
rinus