Doorgaan naar hoofdcontent
Gastbjdrage van Sjef van Alebeek::

Dirk Kuijt luistert naar muziek van Jan Smit, voorheen Jantje Smit. Ik kan mij dat wel voorstellen, Dirk is schilder geweest en het levenslied doet het goed in bouwvakkerskringen. Hij is echter niet de enige voetballer die naar Jan Smit luistert, zijn collega's bij Feijenoord, Ajax en PSV zijn ook bekend met het repertoire van de Volendammer. Zelfs bij het Nederlands Elftal wil iemand nog wel eens een Jan Smit in de bus draaien. Waren The Cats niet de favorieten van het elftal van '74?

Het is weer eens wat anders dan de "gangstarap" die in de kleedkamer uit de ghettoblasters knalde. De Boertjes zullen indertijd wel een poging hebben ondernomen om de nieuwste moves van Kluivert en Davids te overtreffen maar ik denk dat met name Danny Blind (hoog Hazes gehalte) deze muziek de oren uitkwam. Het kan zomaar een conflict veroorzaken en voor je het weet zit er een international op het vliegtuig naar huis. Het verbaast mij ook niet dat van der Sar (ook Hazes) in die dagen bij penalties steevast de verkeerde kant opdook, hij wilde gewoon naar huis.
Jan Smit zal de teamgeest zeker ten goede komen. Zeker als je weet dat karaoke een favoriet tijdverdrijf is van onze internationals. Jan is beter te karaoken dan R Kelly. Ook hoeft men zich nu niet vreemd te gedragen tegenover pers en publiek, Jan Smit draagt de 'doe maar gewoon dan ben je gek genoeg' houding uit. Daar hoort geen goud of zonnebrillen bij.

Khalid Boularouz heeft een Bentley gekocht, zou hij het wel begrepen hebben? Ok, als Drogba met zijn polaroidje aankomt dan kan hij een achterbank vol met dikke tieten tonen. Maar ik denk niet dat van Basten hier gelukkig mee is. Khalid schijnt wel de gangmaker te zijn, hij kan goed imiteren, presentatoren hebben zijn voorkeur. Bij de karaoke zal hij beslist zijn portie Jan Smit niet aan zich voorbij laten gaan.
Ik zie nu nog een overeenkomst met '74, in die tijd waren ook de heren van de pers de gebeten hond, later is dat overgeslagen op de bobo's. Het ziet er nu naar uit dat de pers in de zomer enorm op de hak genomen gaat worden.
Als Nederland in de volgende ronde zit dan zal dit beslist gepast gevierd worden in het hotel.
Jan Smit zal daar uiteraard niet ontbreken, als hij slim is dan gaat hij nu als de gesmeerde bliksem werken aan de oranjeplaat. Naast Jan zal een cabaretier optreden. Maar wie? Hans Teeuwen is de grote favoriet bij de spelers, maar hij is op sabbatical voor onbepaalde tijd. Ik denk dat het Najib Ahmali zal worden. Hij was onlangs bij Barend en van Dorp en vertelde dat hij van zijn alcoholverslaving af was. Ik denk dat zoiets het wel goed doet bij het publiek, bovendien is hij grappig en, zoals hij zelf al aangaf, hij is een rolmodel. Want het feestje moet natuurlijk wel correct en stichtend zijn.

Sjef

Populaire posts van deze blog

Ik heb veel kleingeld de laatste tijd, allemaal verdiend bij optredens. Een deel daarvan laat ik uit mijn hand in mijn broekzak glijden. Het is maandag. Ik zou eigenlijk naar Prenzlauer Berg moeten fietsen en op de kopieermachine een flyercompositie maken. Daarvoor heb ik een woord nodig waarvan 'klang' de eerste lettergreep is. Het schiet me niet te binnen. De dag is fris en winderig, enigszins bewolkt. In de gang werkt een electricien. De voorbijrijdende trams fluiten soepel over de rails. De afgelopen nachten hebben de slijpers vonken uit het ijzer getoverd. Ik moet bij de post zijn om het pakje met ontrafelde cassettetape voor mijn klankkompaan Harold in Parijs af te geven. Harold had ik eerder dit jaar in Parijs in het echt meegemaakt. Tijdens een wandeling zag hij een sliert cassetteband die om een lantaarnpaal was gewikkeld. Zijn begoeting ("Ah") vereende verbazing over uitblijvend resultaat met de zekerheid dat met iedere wandeling zijn voorraad tapesalade zou
Inmiddels ben ik in Parijs aanbeland. En dan regent het. Straten reflecteren de neon, de café`s en restaurants gevuld, zit men aan kleine tafeltjes tegenover elkaar. Veel met de metro gereisd; de pas wordt sneller, zelfvertrouwen is een mantel die om je schouders wordt gehangen zodra je onder de grond verdwijnt. Niets dan hoofden en lichamen, ieder kijkt van zichzelf weg. Het Handkeaanse syndroom bekruipt me, te denken welke gedachten er in die hoofden omgaan. Veel gedachten worden verjaagd door geluiden. Veel kleine oorknopjes, kijken, stoppen en weer verder lopen. Verliefd op ieder model van de grote reclamefoto`s. Ik zou naar de Eiffeltoren willen gaan, de Tuilerien, Versailles, plaatsen waarbij je je iets voorstelt. Ik merk dat ik zeker een paar duizend euro per maand op mezelf achterlig; het bord met het kopvlees, de salami ziet er net iets te aantrekkelijk uit. Honger om zeven uur `s avonds en net niet de 12 euro kunnen permitteren. Ik loop en kijk naar de kerstverlichting, de l
Tibor, mijn klankvriend uit Innsbruck is inmiddels weer thuis in zijn warme huis aan de Inn, waar het naar vers gebakken broodjes ruikt. Hij heeft tien dagen lang hier in Schöneweide rondgelopen op zoek naar mensetende termieten en gebouwen met verhoogd instortingsgevaar. Die zijn allemaal gedocumenteerd. In de tussentijd hebben we ook nog nieuwe muziek gecomponeerd. Die tijd had een dermate tussentijdelijk karakter dat hij op mijn vraag wanneer we nu eens eindelijk iets gingen doen, verbouwereerd antwoordde dat we al zeven "songs" hadden. Het zijn er uiteindelijk veertien geworden. Van een der liederen bestaan twee versies. Uiteindelijke som der produkten is dan vijftien. De Cdr waarvan ik nu de covers behandwerk zal tien tracks bevatten plus een selectie van Tibors foto's. De overige klanken heb ik via internet naar vriend Jeff in Bethesda gestuurd. Ze bevielen hem goed genoeg om ze on-line op zijn label zeromoon te publiceren, titel: Diensteingang. Te downloaden hie