Doorgaan naar hoofdcontent
-De Loting

Even afgezien van de presentator die een geanimeerde bal interviewt, en om te laten zien dat hij niet van de straat is, lees:- om aan de genante situatie te ontsnappen, aan Hamlet refereert, even dus afgezien van de presentator, die, om steun te zoeken : lees - om nog maar eens aan de genante situatie te ontsnappen, zich omdraait naar Franz Beckenbauer, en hem vraagt, of zo'n bal bij de fantoomgoal op
wembley niet van pas zou zijn gekomen, nou even afgezien van Franz,die bij het horen van deze vraag plotseling een pluisje op zijn stropdas ontdekt, nou, dan ook maar afgezien van Michel Ballack die, een en al zijn 'wat-ben-ik-toch-cool' lach, aan de presentatrice wordt voorgesteld en van haar te horen krijgt, dat ze even iets meer
geinteresseerd is in de nieuwe wk-bal die hij daar draagt, en die dus prompt uit zijn handen grist, en ook heel even afgezien van de lotingsmethode, want daar is nog het een ander over te zeggen,afgezien van dat alles zitten wij dus met Didier Drogba opgescheept.
Drogba. Neandertal. Caveman. Cavewoman ....Brrwooaah, ken je dat lied
nog? Didier Drogba, dus.
Ik denk al de hele dag eraan dat Drogba een vriendin heeft. Die vriendin is engelse en is model en heeft hele dikke tieten. Ik gun Drogba die grote borsten. Hij zal er veel plezier mee en aan beleven. En dat is verder okay. Wat niet zo okay is, is de schandelijke overdosis aan zelfvertrouwen die Didier zomaar voor niets uit zijn verhouding met zijn boezemvriendin put. Ik bedoel, op dat niveau gaat het toch ook bij de voetballers: de tegenstander van Drogba houdt rekening met Didier, maar ook met die supergalactische tieten. Dat speelt hem al de dagen voorafgaand aan de wedstrijd door het hoofd. Ik weet niet of dat bevorderlijk is voor de concentratie.
Wie speelt er tegen Drogba? Bouma? Bouma, spreek uit: Boema? Boumadrogba. Hmm.
Ik geloof dat we daar geluk hebben. Bouma zou best wel eens zelf een vriendin met grote borsten kunnen hebben, niet alleen groot, maar ook mooi. Dat is al het halve werk; daarmee heeft die Drogba al voor een groot deel in zijn zak. Dan helpt het Didier ook niet meer als hij halverwege de wedstrijd, in een ultiem verzoek om zijn tegenstander uit zijn concentratie te halen een polaroid uit zijn achterzak haalt. Bouma zal hem weghonen.

Nederland - Ivoorkust 3-0, 14e minuut Landzaat, 75e minuut Cocu,
77eminuut Bouma.

rinus-

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ik heb veel kleingeld de laatste tijd, allemaal verdiend bij optredens. Een deel daarvan laat ik uit mijn hand in mijn broekzak glijden. Het is maandag. Ik zou eigenlijk naar Prenzlauer Berg moeten fietsen en op de kopieermachine een flyercompositie maken. Daarvoor heb ik een woord nodig waarvan 'klang' de eerste lettergreep is. Het schiet me niet te binnen. De dag is fris en winderig, enigszins bewolkt. In de gang werkt een electricien. De voorbijrijdende trams fluiten soepel over de rails. De afgelopen nachten hebben de slijpers vonken uit het ijzer getoverd. Ik moet bij de post zijn om het pakje met ontrafelde cassettetape voor mijn klankkompaan Harold in Parijs af te geven. Harold had ik eerder dit jaar in Parijs in het echt meegemaakt. Tijdens een wandeling zag hij een sliert cassetteband die om een lantaarnpaal was gewikkeld. Zijn begoeting ("Ah") vereende verbazing over uitblijvend resultaat met de zekerheid dat met iedere wandeling zijn voorraad tapesalade zou
Inmiddels ben ik in Parijs aanbeland. En dan regent het. Straten reflecteren de neon, de café`s en restaurants gevuld, zit men aan kleine tafeltjes tegenover elkaar. Veel met de metro gereisd; de pas wordt sneller, zelfvertrouwen is een mantel die om je schouders wordt gehangen zodra je onder de grond verdwijnt. Niets dan hoofden en lichamen, ieder kijkt van zichzelf weg. Het Handkeaanse syndroom bekruipt me, te denken welke gedachten er in die hoofden omgaan. Veel gedachten worden verjaagd door geluiden. Veel kleine oorknopjes, kijken, stoppen en weer verder lopen. Verliefd op ieder model van de grote reclamefoto`s. Ik zou naar de Eiffeltoren willen gaan, de Tuilerien, Versailles, plaatsen waarbij je je iets voorstelt. Ik merk dat ik zeker een paar duizend euro per maand op mezelf achterlig; het bord met het kopvlees, de salami ziet er net iets te aantrekkelijk uit. Honger om zeven uur `s avonds en net niet de 12 euro kunnen permitteren. Ik loop en kijk naar de kerstverlichting, de l
Tibor, mijn klankvriend uit Innsbruck is inmiddels weer thuis in zijn warme huis aan de Inn, waar het naar vers gebakken broodjes ruikt. Hij heeft tien dagen lang hier in Schöneweide rondgelopen op zoek naar mensetende termieten en gebouwen met verhoogd instortingsgevaar. Die zijn allemaal gedocumenteerd. In de tussentijd hebben we ook nog nieuwe muziek gecomponeerd. Die tijd had een dermate tussentijdelijk karakter dat hij op mijn vraag wanneer we nu eens eindelijk iets gingen doen, verbouwereerd antwoordde dat we al zeven "songs" hadden. Het zijn er uiteindelijk veertien geworden. Van een der liederen bestaan twee versies. Uiteindelijke som der produkten is dan vijftien. De Cdr waarvan ik nu de covers behandwerk zal tien tracks bevatten plus een selectie van Tibors foto's. De overige klanken heb ik via internet naar vriend Jeff in Bethesda gestuurd. Ze bevielen hem goed genoeg om ze on-line op zijn label zeromoon te publiceren, titel: Diensteingang. Te downloaden hie