Doorgaan naar hoofdcontent
Hiero Rinus, speciaal voor je Framework transmissie !
Een gloednieuwe 'sudoku' ... derde in de serie.
'Sudoku 03'
Heet : "shhhhhhttt, wir steigen raus!"
Duurt precies 4 minuten.
VBR mp3, 256kbps, 44.1 KHz joint stereo
7.8 Mb, of zo

Ander nieuws:
* onkostenvergoeding maastricht lijkt te lukken;
wees er maar optimistisch over ;
* we werken aan een geheime placard in (de kelder van ?) paradiso
op dinsdag 10 october !

de zon schijnt en ik heb een ouwe fiets gescoord.
van oranje gekleurd. een peugeot !
mijn zoon vindt 't maar een stuk antiek.
dus verder weer ...


wow goed nieuws, paradisokelder,
goed dat je het zegt,
kan ik dan rekening mee houden bij terug boeken.
of komen er nog meer verrassingen?
zeggen hoor,
want morgen wil ik het treinticket kopen.

fiets is goed, fiets is blijdschap,
gisteren weer een uur gefietst naar ergens in westen,
mooi om te zien hoe het urbaan landschap zich verandert.
Kom ik daar, blijk ik een week te vroeg te zijn,
had niet veel zin om door te zetten en te zeggen dat ik nu & hier wilde optreden.

Sprak een aanwezige soundscapist aan of ik zijn mixer mocht lenen,
iemand van de generatie toen 'acties' werden georganiseerd in de kunstbiotoop,
en die me ("ik heb geen mixer, laat je verrassen"- glimlach)
met het soort welwillende meelevendheid uit probeerde te leggen dat hij klank deed,
en geen popmuziek (wat hij blijkbaar dacht dat ik kwam doen)
hele avond goede zin gehad.
Zijn klankactie was
een jongen en een meisje die met een ghettoblastertje in de hand en ik doe aan kunstuitdrukking in het gezicht gevijld door het gebouw liepen,
en de mijnheer had een rode borstlap en twee gouden klokken voorhangen en deed daarmee tonggggggg en tangggggg en dat was het.
Volgende week spelen we als het weer meezit op een vluchtheuvel,
het zal net zolang duren als de buurt het wil en de politie erover doet om na alarmering ter plekke te zijn.
Wij zullen heel erg hard spelen, dat is een ding dat zeker is.

Populaire posts van deze blog

Ik heb veel kleingeld de laatste tijd, allemaal verdiend bij optredens. Een deel daarvan laat ik uit mijn hand in mijn broekzak glijden. Het is maandag. Ik zou eigenlijk naar Prenzlauer Berg moeten fietsen en op de kopieermachine een flyercompositie maken. Daarvoor heb ik een woord nodig waarvan 'klang' de eerste lettergreep is. Het schiet me niet te binnen. De dag is fris en winderig, enigszins bewolkt. In de gang werkt een electricien. De voorbijrijdende trams fluiten soepel over de rails. De afgelopen nachten hebben de slijpers vonken uit het ijzer getoverd. Ik moet bij de post zijn om het pakje met ontrafelde cassettetape voor mijn klankkompaan Harold in Parijs af te geven. Harold had ik eerder dit jaar in Parijs in het echt meegemaakt. Tijdens een wandeling zag hij een sliert cassetteband die om een lantaarnpaal was gewikkeld. Zijn begoeting ("Ah") vereende verbazing over uitblijvend resultaat met de zekerheid dat met iedere wandeling zijn voorraad tapesalade zou
Inmiddels ben ik in Parijs aanbeland. En dan regent het. Straten reflecteren de neon, de café`s en restaurants gevuld, zit men aan kleine tafeltjes tegenover elkaar. Veel met de metro gereisd; de pas wordt sneller, zelfvertrouwen is een mantel die om je schouders wordt gehangen zodra je onder de grond verdwijnt. Niets dan hoofden en lichamen, ieder kijkt van zichzelf weg. Het Handkeaanse syndroom bekruipt me, te denken welke gedachten er in die hoofden omgaan. Veel gedachten worden verjaagd door geluiden. Veel kleine oorknopjes, kijken, stoppen en weer verder lopen. Verliefd op ieder model van de grote reclamefoto`s. Ik zou naar de Eiffeltoren willen gaan, de Tuilerien, Versailles, plaatsen waarbij je je iets voorstelt. Ik merk dat ik zeker een paar duizend euro per maand op mezelf achterlig; het bord met het kopvlees, de salami ziet er net iets te aantrekkelijk uit. Honger om zeven uur `s avonds en net niet de 12 euro kunnen permitteren. Ik loop en kijk naar de kerstverlichting, de l
Tibor, mijn klankvriend uit Innsbruck is inmiddels weer thuis in zijn warme huis aan de Inn, waar het naar vers gebakken broodjes ruikt. Hij heeft tien dagen lang hier in Schöneweide rondgelopen op zoek naar mensetende termieten en gebouwen met verhoogd instortingsgevaar. Die zijn allemaal gedocumenteerd. In de tussentijd hebben we ook nog nieuwe muziek gecomponeerd. Die tijd had een dermate tussentijdelijk karakter dat hij op mijn vraag wanneer we nu eens eindelijk iets gingen doen, verbouwereerd antwoordde dat we al zeven "songs" hadden. Het zijn er uiteindelijk veertien geworden. Van een der liederen bestaan twee versies. Uiteindelijke som der produkten is dan vijftien. De Cdr waarvan ik nu de covers behandwerk zal tien tracks bevatten plus een selectie van Tibors foto's. De overige klanken heb ik via internet naar vriend Jeff in Bethesda gestuurd. Ze bevielen hem goed genoeg om ze on-line op zijn label zeromoon te publiceren, titel: Diensteingang. Te downloaden hie