Doorgaan naar hoofdcontent
Harold,

wat doe jij om te vergeten dat je vijftig wordt?

Ik dacht eerst:
Ik ga naar Italië.
Maar bij nader inzien vind ik het daar iets te sneu,
vooral op muzikaal gebied,
en zie ik enigszins op tegen het taaie getreuzel
en getouwtrek om een paar optredens te vinden.
(alleen in Bologna zijn ze kordaat,
en Pati natuurlijk).

Gisteren Jonathan uit Bordeaux gezien,
die uit het blauw ineens in Berlijn was
en met zijn groep Radikal Satan heeft opgetreden.

Dat was bijzonder fascinerend en boeiend,
zoek naar omschrijvingen,
die zijn er, tellen niet;
ze komen met elementair, maar zeer strak drumwerk,
contrabas, toetsen en accordeon,
en een mini-bus/bestelwagen voor de deur,
twee weken onderweg op een falafelrecept,
begonnen in de buurt van Pisa,
in de Cascinen, waar ik ooit Les Negresses Vertes heb gezien,
toen dat eigenlijk al niet meer hoefde,
omdat hun hoempamuziek ook hunzelf begon te vervelen.

Twee Argentijnen en een Girondin;
ze maken muziek van de straat,
ze keren terug naar de straat.
Ik weet dat, want was zo dicht op het asfalt als een uitgetrapte peuk
toen ik eind 2000 in Barcelona bohemiëerde,
daar leefde van koffie met croissant, bier en hasjiesj,
nog niet eens een falafel iedere dag.
Ik ken de geur van een mediterrane havenstad ver na middernacht,
zoet en lauw en de pisdampen in de slecht belichte stegen.

Toen ze ophielden ben ik op ze af gestapt,
en heb ze terug naar hun plaats geduwd,
"nog een toegift alstublieft,
ik heb een uur gefietst om jullie te zien."
demagogisch dus rhetorisch,
gelukkig waren ze noch in hun bezwete concerteertrance
en hebben voor de gelukkigen
( 8 verdeeld over bankstellen en fauteuils)

nog een kwartiertje doorgespeeld.
En na de pizza en het kaasbroodje bij de Turk op zijn terras
was het ineens 4 uur in de ochtend,

en toen moest ik nog naar huis,
(met reeds 120 dezeweekgefietste namiddernachtelijke kilometers in de benen).
Vermoedelijk reis ik als tijdelijk groepslid met ze mee
naar Rostock en Hamburg,

financieel onverantwoord,
maar dat mag toch geen belet zijn.



Verder,
Ben tijdens de korte reis door France
toch geraakt door de poëtische luchtvoering,

en vind bij nader inzien
een Decemberreis chez vous
een beter idee.

wat denkt ge,
heb je zin en tijd
en zie je mogelijkheden voor een paar jubileumoptredens in de lichtstad?

vele groeten uit het oosten

Populaire posts van deze blog

Ik heb veel kleingeld de laatste tijd, allemaal verdiend bij optredens. Een deel daarvan laat ik uit mijn hand in mijn broekzak glijden. Het is maandag. Ik zou eigenlijk naar Prenzlauer Berg moeten fietsen en op de kopieermachine een flyercompositie maken. Daarvoor heb ik een woord nodig waarvan 'klang' de eerste lettergreep is. Het schiet me niet te binnen. De dag is fris en winderig, enigszins bewolkt. In de gang werkt een electricien. De voorbijrijdende trams fluiten soepel over de rails. De afgelopen nachten hebben de slijpers vonken uit het ijzer getoverd. Ik moet bij de post zijn om het pakje met ontrafelde cassettetape voor mijn klankkompaan Harold in Parijs af te geven. Harold had ik eerder dit jaar in Parijs in het echt meegemaakt. Tijdens een wandeling zag hij een sliert cassetteband die om een lantaarnpaal was gewikkeld. Zijn begoeting ("Ah") vereende verbazing over uitblijvend resultaat met de zekerheid dat met iedere wandeling zijn voorraad tapesalade zou
"We hebben elkaar al een half jaar niet meer gezien." Ik was er vast van overtuigd, dat ik er qua tijd niet veel naast zat. "Ach, nee," zei ze. "We hebben elkaar nog in augustus gezien." Wat waar was, maar mijn herinnering voerde me naar de Feldwebelstraat in Prenzlauer Berg, waar we op houten bankjes bij een Italiaan op de stoep niet naar Italië-Ukraïne hadden gekeken. Te veel hoofden voor het beeld, bovendien zat ik met de rug naar het apparaat; en om de rug naar mijn tafelgenoten te keren vond ik onbeschoft. Maar dat was niet de dag in augustus waarnaar ze verwees, ook al omdat die pizzatafeldag vroeg in Juni was, of wanneer was dat WK toch alweer? Nee, ik had haar gezien op een zonnig uur in haar apartement. De zomerwarmte liefkoosde haar schouders; ze was vrolijk en opgewekt, alsof ze zojuist een nieuwe liefde had gevonden, misschien ook omdat een rose verjaardagskoek haar was gelukt en ze zojuist drie rode hartvormige ballonnen had opgeblazen, waarva
De boot had voldoende vertraging om alle nieuwe modellen zonnebrillen en laagkruisige spijkerbroeken te bestuderen. Het waaide op zee. Zondag rolde de bal voor de voeten van spelers van Cagliari-Fiorentina weg, door windkracht gedreven. Toen ook nog een reclameschild over het veld fladderde werd de wedstrijd twintig minuten uitgesteld. In die twintig minuten bleef het lustig doorwaaien. Het waaide gisteren ook nog. Toen stond ik op het bovendek: een grote gele stip duidt de helicopterpiloot de landingsplaats. Daar stonden vier schoolreizende jochies, waarvan drie met zonnebril, tegen de wind in. Later in de bioscoopzaal Inter tegne Ajax gezien. Blind heeft zichzelf gemultipliceerd en gelijk drie evenbeelden in de verdediging neergezet. Ik vond Ajax beter. De Italiaanse commentator vond dat niet. Die weet niet dat Ajax in balbezit hetzelfde is als een levensgrote kans op een doelpunt. Wat me vooral opviel was een soort verwerkte treurigheid: de wijsheid van de balling die weet dat terug