Doorgaan naar hoofdcontent
Harold,

wat doe jij om te vergeten dat je vijftig wordt?

Ik dacht eerst:
Ik ga naar Italië.
Maar bij nader inzien vind ik het daar iets te sneu,
vooral op muzikaal gebied,
en zie ik enigszins op tegen het taaie getreuzel
en getouwtrek om een paar optredens te vinden.
(alleen in Bologna zijn ze kordaat,
en Pati natuurlijk).

Gisteren Jonathan uit Bordeaux gezien,
die uit het blauw ineens in Berlijn was
en met zijn groep Radikal Satan heeft opgetreden.

Dat was bijzonder fascinerend en boeiend,
zoek naar omschrijvingen,
die zijn er, tellen niet;
ze komen met elementair, maar zeer strak drumwerk,
contrabas, toetsen en accordeon,
en een mini-bus/bestelwagen voor de deur,
twee weken onderweg op een falafelrecept,
begonnen in de buurt van Pisa,
in de Cascinen, waar ik ooit Les Negresses Vertes heb gezien,
toen dat eigenlijk al niet meer hoefde,
omdat hun hoempamuziek ook hunzelf begon te vervelen.

Twee Argentijnen en een Girondin;
ze maken muziek van de straat,
ze keren terug naar de straat.
Ik weet dat, want was zo dicht op het asfalt als een uitgetrapte peuk
toen ik eind 2000 in Barcelona bohemiëerde,
daar leefde van koffie met croissant, bier en hasjiesj,
nog niet eens een falafel iedere dag.
Ik ken de geur van een mediterrane havenstad ver na middernacht,
zoet en lauw en de pisdampen in de slecht belichte stegen.

Toen ze ophielden ben ik op ze af gestapt,
en heb ze terug naar hun plaats geduwd,
"nog een toegift alstublieft,
ik heb een uur gefietst om jullie te zien."
demagogisch dus rhetorisch,
gelukkig waren ze noch in hun bezwete concerteertrance
en hebben voor de gelukkigen
( 8 verdeeld over bankstellen en fauteuils)

nog een kwartiertje doorgespeeld.
En na de pizza en het kaasbroodje bij de Turk op zijn terras
was het ineens 4 uur in de ochtend,

en toen moest ik nog naar huis,
(met reeds 120 dezeweekgefietste namiddernachtelijke kilometers in de benen).
Vermoedelijk reis ik als tijdelijk groepslid met ze mee
naar Rostock en Hamburg,

financieel onverantwoord,
maar dat mag toch geen belet zijn.



Verder,
Ben tijdens de korte reis door France
toch geraakt door de poëtische luchtvoering,

en vind bij nader inzien
een Decemberreis chez vous
een beter idee.

wat denkt ge,
heb je zin en tijd
en zie je mogelijkheden voor een paar jubileumoptredens in de lichtstad?

vele groeten uit het oosten

Populaire posts van deze blog

Ik heb veel kleingeld de laatste tijd, allemaal verdiend bij optredens. Een deel daarvan laat ik uit mijn hand in mijn broekzak glijden. Het is maandag. Ik zou eigenlijk naar Prenzlauer Berg moeten fietsen en op de kopieermachine een flyercompositie maken. Daarvoor heb ik een woord nodig waarvan 'klang' de eerste lettergreep is. Het schiet me niet te binnen. De dag is fris en winderig, enigszins bewolkt. In de gang werkt een electricien. De voorbijrijdende trams fluiten soepel over de rails. De afgelopen nachten hebben de slijpers vonken uit het ijzer getoverd. Ik moet bij de post zijn om het pakje met ontrafelde cassettetape voor mijn klankkompaan Harold in Parijs af te geven. Harold had ik eerder dit jaar in Parijs in het echt meegemaakt. Tijdens een wandeling zag hij een sliert cassetteband die om een lantaarnpaal was gewikkeld. Zijn begoeting ("Ah") vereende verbazing over uitblijvend resultaat met de zekerheid dat met iedere wandeling zijn voorraad tapesalade zou
Inmiddels ben ik in Parijs aanbeland. En dan regent het. Straten reflecteren de neon, de café`s en restaurants gevuld, zit men aan kleine tafeltjes tegenover elkaar. Veel met de metro gereisd; de pas wordt sneller, zelfvertrouwen is een mantel die om je schouders wordt gehangen zodra je onder de grond verdwijnt. Niets dan hoofden en lichamen, ieder kijkt van zichzelf weg. Het Handkeaanse syndroom bekruipt me, te denken welke gedachten er in die hoofden omgaan. Veel gedachten worden verjaagd door geluiden. Veel kleine oorknopjes, kijken, stoppen en weer verder lopen. Verliefd op ieder model van de grote reclamefoto`s. Ik zou naar de Eiffeltoren willen gaan, de Tuilerien, Versailles, plaatsen waarbij je je iets voorstelt. Ik merk dat ik zeker een paar duizend euro per maand op mezelf achterlig; het bord met het kopvlees, de salami ziet er net iets te aantrekkelijk uit. Honger om zeven uur `s avonds en net niet de 12 euro kunnen permitteren. Ik loop en kijk naar de kerstverlichting, de l
Tibor, mijn klankvriend uit Innsbruck is inmiddels weer thuis in zijn warme huis aan de Inn, waar het naar vers gebakken broodjes ruikt. Hij heeft tien dagen lang hier in Schöneweide rondgelopen op zoek naar mensetende termieten en gebouwen met verhoogd instortingsgevaar. Die zijn allemaal gedocumenteerd. In de tussentijd hebben we ook nog nieuwe muziek gecomponeerd. Die tijd had een dermate tussentijdelijk karakter dat hij op mijn vraag wanneer we nu eens eindelijk iets gingen doen, verbouwereerd antwoordde dat we al zeven "songs" hadden. Het zijn er uiteindelijk veertien geworden. Van een der liederen bestaan twee versies. Uiteindelijke som der produkten is dan vijftien. De Cdr waarvan ik nu de covers behandwerk zal tien tracks bevatten plus een selectie van Tibors foto's. De overige klanken heb ik via internet naar vriend Jeff in Bethesda gestuurd. Ze bevielen hem goed genoeg om ze on-line op zijn label zeromoon te publiceren, titel: Diensteingang. Te downloaden hie