Ineens had ik zin om een paar foto' s op de blop te zetten.
De eerste is genomen tijdens de afsluitende sessie
van het gruenrekorder festival in Frankfurt/Main.
De twee heren op de voorgrond zijn
Lasse Marc Riek en Roland Etzin,
beide te gast op mijn
das kleine field recordings festival,
komende maand in Berlijn.
Dit is de Taunusstraat,
het rode licht deel van Frankfurt dat pal naast het financiële centrum ligt,
het gebied dat Frankfurt zijn skyline geeft,
en zijn roep als financieel hart van Duitsland.
De matrozen dragen een anthracietkleurig kostuum.
De broeken hebben alle eendere vouwen, die door het vele zitten en zweten zijn ontstaan.
Een hoerenloper tijdens de middagpauze heeft iets aandoenlijks,
maar als je de kantoortorens van dichtbij ziet,
met hun inkijk naar de afdelingen,
overvalt eerder een gevoel van verbazing over het totale gebrek aan warmte.
De foto is in Mei genomen.
Barbara en ik waren er in Oktober,
toen het jaar zich nog een keer in bed omdraaide,
lui bleef liggen,
en tussen de oogwimpers door naar het venster keek,
waarachter het landschap in een waas van zonlicht verdween.
25°C, en het wandelpad langs de rivier gevuld met slenteraars,
de laatste zonaanbidders in het gras.
We waren te gast bij studenten,
twee daarvan gebroers uit Iran, maar van Armeense afkomst.
De ouders kwamen in het weekeinde uit Freiburg langs,
omdat de jongste zoon
- schouder aan schouder met Lasse-
in de marathon mee zou rennen.
Een middag lang was de keuken gevuld met verhalen,
en een oplettende moeder die kookte,
afwaste,
schoonmaakte.
het rode licht deel van Frankfurt dat pal naast het financiële centrum ligt,
het gebied dat Frankfurt zijn skyline geeft,
en zijn roep als financieel hart van Duitsland.
De matrozen dragen een anthracietkleurig kostuum.
De broeken hebben alle eendere vouwen, die door het vele zitten en zweten zijn ontstaan.
Een hoerenloper tijdens de middagpauze heeft iets aandoenlijks,
maar als je de kantoortorens van dichtbij ziet,
met hun inkijk naar de afdelingen,
overvalt eerder een gevoel van verbazing over het totale gebrek aan warmte.
De foto is in Mei genomen.
Barbara en ik waren er in Oktober,
toen het jaar zich nog een keer in bed omdraaide,
lui bleef liggen,
en tussen de oogwimpers door naar het venster keek,
waarachter het landschap in een waas van zonlicht verdween.
25°C, en het wandelpad langs de rivier gevuld met slenteraars,
de laatste zonaanbidders in het gras.
We waren te gast bij studenten,
twee daarvan gebroers uit Iran, maar van Armeense afkomst.
De ouders kwamen in het weekeinde uit Freiburg langs,
omdat de jongste zoon
- schouder aan schouder met Lasse-
in de marathon mee zou rennen.
Een middag lang was de keuken gevuld met verhalen,
en een oplettende moeder die kookte,
afwaste,
schoonmaakte.