Zondagavond kort voor slapen gaan stopte de stream. Ik keek naar het tweede deel van The OA op Netflix. Het was tien voor een, dus stoppen mocht wel. De buffercirkel draaide door tot 90% en dat was het. Ik keek naar buiten. De ramen in het gebouw aan de overkant van de straat waren allemaal duister. Ik had die dag een interview gelezen met iemand die dacht dat de derde wereldoorlog al was begonnen met de dood van die generaal in Iran, die er overigens uitzag als een sympathieke familievader, maar in de dagen na zijn dood de gevaarlijkste terrorist ter wereld werd genoemd. Daar had de onderbreking van mijn serie niets mee te maken, met zijn dood.
Ik dacht na. Een oorlog begin je het best met paniek onder de bevolking. Dat bereik je door gewoon het internet af te sluiten. Vervolgens zorg je er ook voor dat de pinautomaten niet meer werken. Dat is zoiets als iemand opsluiten in een donkere kamer en de deur op slot doen. Binnen de kortste keren kunnen de mensen in de grote en kleinere steden niets meer kopen. Ik keek naar buiten en zag dat de straatlantaarns branden. Noodverlichting misschien. Maar de schemerlamp in mijn eigen kamer gaf ook nog licht. Elektriciteit was er. Ik kon met een gerust hart gaan slapen.
Het internet keerde de volgende dag gewoon terug. Een mail uit de Verenigde Staten van iemand die zich Bbob noemde, dus met die dubbele b. De 'add to cart'-icoon leidde hem niet naar het digitale boodschappenkarretje. Iets kopen via mijn website was onmogelijk, en of het niet zo via de mail kon. Beste Bbob, ja dat kan, schreef ik. Daarna huppelde ik een tijdje langs de verschillende beeldschermen op mijn laptop. Het winkelwagentje bleef kaduuk. Of de ontwikkelaars iemand langs sturen is nog maar de vraag. Veel was er niet te doen in internetland. Ik moest nog naar het postkantoor, maar besteedde de tijd aan treuzelen en uit het raam kijken.
Daar beneden staat ook een lagere school, een rechthoekig ding, met grote vensters en gele tegels in plaats van betonnen of bakstenen muren. Ervoor ligt de speelplaats. Een groot deel ervan is een gravelveld. Kinderen rennen of spelen voetbal en rennen dan ook. Zo jong, de oudsten zijn misschien negen jaar oud, hebben ze een vreemde motoriek, alsof de leraar het mechaniek opwindt met een grote sleutel, een metalen veer die tijdens het speelkwartier langzaam ontspant totdat de kinderen uitgeblust weer het schoollokaal inlopen. Vanochtend stond de veer kennelijk te strak. Vechtersbazen schopten naar elkaar, duwden, trokken elkaar naar de grond. Iemand probeerde te sussen, zoals bij een voetbalwedstrijd een medespeler iemand van de kluwen verwijdert. Als een bal rolt blijf ik kijken. Zelfs in de trein, als je met honderdennogiets kilometer per uur aan een sportveld voorbijrijdt, groen-wit tegen rood-zwart, misschien valt er een goal. Ik probeerde de talentjes te herkennen. Een klein ventje speelde iedereen door de benen, en bleef staan zodra hij de bal verloor.
Op de fiets naar het postkantoor. Er is een in de straat, maar daar werkt een idioot die denkt dat on-line gekochte adreslabels met frankering een vervaldatum hebben. De datum op het label lag zes dagen terug in de tijd. Hij weigerde het pakket. Daarom fiets ik nu een minuut of tien. De buurt is een normale grootsteedse buitenwijkbuurt, onopvallende huizen, perkjes, auto's voor de deur, twee of drie hoog. Bij de ingang van een parkeergarage is een houten keet, zoals je die eerder bij een voetbalveld verwacht. De geur van frituurvet hing in de hele straat. Aan een tafeltje zat een oudere man, bril, dikke jas, voor hem een schaaltje met curryworst. Het postkantoor is in een kiosk tegenover de kamerplanten van Kaufhof. Je moet door de ingang van de parkeergarage lopen en dan door schuifdeuren naar binnen. Een keer ben ik na afgifte door die Kaufhof gelopen. Dit keer wilde ik weer, maar bedacht me net voor de vleugeldeurtjes. Je loopt je een ongeluk in die immense supermarkt. Het was een mooie dag en ik besloot naar een Rewe te fietsen. Bij het naar buiten lopen zag ik dat het tafeltje waar de oudere man had gezeten weer vrij was. Nee, ik heb geen curryworst besteld, of een patat genomen. Maar een mooie plek voor een patat mét is het wel.