Altijd leuk, televisie. Vooral als je er geen hebt. De laatste weken zie ik doorlopend televisies bij het grof vuil, naast een boom of zo, waar anders de honden hun excrementoire dans uitvoeren. Mooi weer vandaag in Berlijn. De dekens worden eindelijk gelucht. Een voetfetisjist kondigt zijn komst aan.Wat te doen? De verborgen kamer in het huis kan beter zo blijven.
U moet weten dat achter een Afrikaanse voodoodoek de deur schuilgaat naar een kamertje van een Wiesbadense heer, op wiens naam de woning staat, die ik van zijn onderhuurder onderhuur. Zijn kamertje is naast mijn uitzicht op het neonnacht van de postbank ergens boven de daken van het Landweerkanaal. Een paar weken geleden stond ik ineens aan de voet van dat gebouw. Niet omdat ik er moest zijn..ik en de postbank...ik hoop dat ze mijn 150 euro weer kunnen vinden die een giromaat heeft opgeslokt. Dat laatste gebeurde in Oost Berlijn, waar de lonen sowieso al lager liggen.
Ik ben toen door gefietst, daar bij het Landweerkanaal, omdat ik op weg was naar het hoofdstation. Ik ging een kaartje kopen voor de thuiswedstrijd van Hertha BSC. En de fanwinkel is ergens in de retrofuturistische catacomben van het Fritz Lang Stadion verstopt. Al geweest op dat station? Ik wel, maar niet om er een trein te nemen..of toch? Naar Leipzig toen?
Dat is ook een mooi traject, op een gegeven moment rijdt de trein langs een spookstad, alle huizen zijn verlaten na de Wende; de chemische fabrieken zijn nog steeds actief. Dat kan makkelijk. Daar heb je niemand bij nodig, enkel langzaam met elkaar reagerende stoffen: rookpluimpjes boven het fabrieksterrein, mooie kleuren in regenwaterputjes, vlekken op de longen, vlekken op de zon.
De weg naar het station ging door de Friedrichstrasse, ooit flaneerstraat, toen bombardeerstraat, toen de ijzeren long die Oost van West scheidde en in het midden door de burgermeester van Hollywood werd geregeerd: Checkpoint Charlie. Nu is het Snackpoint Charlie. Touristen staan er om heen alsof ze er zijn neergezet.
Die mijnheer dus, van de voeten en de verborgen kamer. SM-fan, loopt graag bezweet en bezweept achter zijn slaafjes aan. Hoe zeg je zo iemand goede morgen? Ik hoop dat een van ons wegblijft. Kies toch graag zelf mijn bezoek uit.
zucht.
Ik wilde eigenlijk gewoon twee filmpjes verlinken, van mijn (en Jeans en Harolds en Emanuels, van links naar rechts op het podium, voor het publiek van rechts naar links) Parijse groep Diktat.
We waren onlangs in Den Haag en speelden daar in een witte blokkendoos, een soort houten zandbak zonder zand, daarom zijn we naar het strand gegaan de volgende dag. Onderweg troffen we nog een concert voor 66 rijdende vrachtwagens aan.
Nederland 1
Nederland 2
U moet weten dat achter een Afrikaanse voodoodoek de deur schuilgaat naar een kamertje van een Wiesbadense heer, op wiens naam de woning staat, die ik van zijn onderhuurder onderhuur. Zijn kamertje is naast mijn uitzicht op het neonnacht van de postbank ergens boven de daken van het Landweerkanaal. Een paar weken geleden stond ik ineens aan de voet van dat gebouw. Niet omdat ik er moest zijn..ik en de postbank...ik hoop dat ze mijn 150 euro weer kunnen vinden die een giromaat heeft opgeslokt. Dat laatste gebeurde in Oost Berlijn, waar de lonen sowieso al lager liggen.
Ik ben toen door gefietst, daar bij het Landweerkanaal, omdat ik op weg was naar het hoofdstation. Ik ging een kaartje kopen voor de thuiswedstrijd van Hertha BSC. En de fanwinkel is ergens in de retrofuturistische catacomben van het Fritz Lang Stadion verstopt. Al geweest op dat station? Ik wel, maar niet om er een trein te nemen..of toch? Naar Leipzig toen?
Dat is ook een mooi traject, op een gegeven moment rijdt de trein langs een spookstad, alle huizen zijn verlaten na de Wende; de chemische fabrieken zijn nog steeds actief. Dat kan makkelijk. Daar heb je niemand bij nodig, enkel langzaam met elkaar reagerende stoffen: rookpluimpjes boven het fabrieksterrein, mooie kleuren in regenwaterputjes, vlekken op de longen, vlekken op de zon.
De weg naar het station ging door de Friedrichstrasse, ooit flaneerstraat, toen bombardeerstraat, toen de ijzeren long die Oost van West scheidde en in het midden door de burgermeester van Hollywood werd geregeerd: Checkpoint Charlie. Nu is het Snackpoint Charlie. Touristen staan er om heen alsof ze er zijn neergezet.
Die mijnheer dus, van de voeten en de verborgen kamer. SM-fan, loopt graag bezweet en bezweept achter zijn slaafjes aan. Hoe zeg je zo iemand goede morgen? Ik hoop dat een van ons wegblijft. Kies toch graag zelf mijn bezoek uit.
zucht.
Ik wilde eigenlijk gewoon twee filmpjes verlinken, van mijn (en Jeans en Harolds en Emanuels, van links naar rechts op het podium, voor het publiek van rechts naar links) Parijse groep Diktat.
We waren onlangs in Den Haag en speelden daar in een witte blokkendoos, een soort houten zandbak zonder zand, daarom zijn we naar het strand gegaan de volgende dag. Onderweg troffen we nog een concert voor 66 rijdende vrachtwagens aan.
Nederland 1
Nederland 2