Ik heb een boek van Peter Handke gekocht: de linkshandige vrouw. Ik heb heel lang moeite gehad met Handke's geschriften. Pas sinds de jaren negentig bewonder ik hem. Ik las zijn drei versuchen, over de jukebox, de gelukte dag en nog een.

Het boek is uit het midden van de jaren zeventig. Ik vond het in de gebruikelijke bak buiten de deur van de omaspullenzaak. 50 Cent de prijs. Bij het lezen van een paar regels had ik het gevoel door het ene valluik na het andere te storten, tot midden in die epische en wereldvreemde tijd, die zich voor altijd lijkt af te spelen tegen een achtergrond van akkerland waarboven de nevels hangen. De zon schijnt in de ogen van goudkleurige meisjes die het geheim verzwijgen.

Ik voel weldaad bij het lezen. Godzijdank. Want ik ben de hele dag onderweg om het komende das kleine field recordings festival onder de aandacht te brengen. Racend op de fiets door avondnachtelijk Kreuzberg waar het nu ook eindelijk zomer is en iedere straat vol met bomen staat, en de hoeken rozig schemeren. Silhouetten van vrolijke mensen, jonge mensen, sommige van hen van ver na de jaren zeventig.