Hee,
kijk eens naar buiten
het is maart
warme broodjes vandaag
zorg dat het niet regent.

Dat schreef ik in een veel te witte tl-lichtruimte ergens in prenzlauer berg. Een dame speelde haar geluiden,
haar gezicht verzwom;
ze werd iemand anders,
en toch niet,
want ze drukte op stop.

"nice"
met een punt
.

(En dan te bedenken dat ik in Den Haag,
bij Kijkduin,
Scheveningen in zicht,
langs het strand heb gelopen...
Heet dat zo?
Langs het strand?
Ik liep toch langs de vloedlijn?

Luchten aan de horizon , zo hoog en lichtend,
en toch ook zo hol,
alles viel in mijn maag.
Pati was erbij
en het ruisen van de zee ook,
en zij sprak,
en dat hoefde niet;
alle klanken aan zee worden uit overvloed geboren,
duikelen, zwerven, fladderen,
staan fier als een vlieger,
en verdwijnenen achter de volgende golf,
achter de laatste pas.

Daar wonen
en iedere dag naar zee gaan,
de seizoenen begroeten
en het verre gekrijs van de meeuwen,
het geroep dat tot monument wordt;
Daar wonen
en er opgegroeid zijn.

Licht dat anders is.)