Rinus van Alebeek schrijft

"Toegegeven, gemakzucht dient ook de klankkunstenaar. Een beetje onnodig temidden van al het experiment is de drum 'n bass van Ex-Zero, platgetreden de noisebijdrage van de Japanner Aube en botweg flauw de audio-art van Rinus van Alebeek en Thuth's, ofwel Ray Moon's gestoei met samples. Anderzijds is Wilhem van Trippenhofen kolderiek. Over een vertroebelde hoempa roept hij een paar keer met een lekker rollende r 'hoerrr'!" - Harry Prenger. De eerste die ik belde was Peter, grote vriend en toeverlaat. Ik begroette hem met de vraag, hoe dicht hij bij het woordenboek stond. Zijn tegenvraag hoe dicht ik bij hem stond, was op een prettige manier verwarrend. Heel even had ik de illusie in een telefooncel in regenachtig Amsterdam te staan. We spraken een kwartier lang over de juiste toepassing van het woord "botweg." "Botweg", gebruikt als bijwoord van flauw bleek in relatie tot de eerste persoon enkelvoud (in het verdere verloop van deze teks

In de 85ste minuut ging de knop om. Rechtsboven in het scherm viel me ogenblikkelijk de stand op: 1-0 voor Getafe. Ze speelden thuis. Ik meende me te herinneren dat de eerste wedstrijd in een gelijk spel was geeindigd, maar hoe gelijk wist ik niet. Waarom had ik die wedstrijd gemist? Was die de vorige week gespeeld of de week daarvoor? Kerstmis stond alweer bijna voor de deur. Op alle Europese velden, voor zover ze dankzij de samenvattingen in beeld kwamen, was het al herfst. De eerste drie maanden van het jaar waren als in een zucht voorbij gegaan. Bij die aandurende kou, bracht je de tijd meest wachtend door. De dagen regen zich aaneen. Toch was ik in dit jaar in Regensburg geweest en ook in Wenen, en in beide steden had ik stralend zonnige dagen meegemaakt. Regensburg, bijvoorbeeld, was een stad uit een prentenboek dat na vijftig jaar ineens in je bezit belandde. Het papier rook naar oude kast, de opdracht voor de twaalfde verjaardag was met pen en inkt en in een geoefend hands