Rinus van Alebeek schrijft

Hoe heet ze. de ex zangeres van de, eh, hoe heet die groep toch alweer, fugees? En het lied klinkt Stevie Wonderich. Dat zing ik dus al de hele tijd, op de fiets, bij het opruimen, als ik in de nieuwe intermediaire woning voor de zoveelste keer naar mijn sleutels zoek, de trappen afloop, over de hof naar de fiets, op de fiets de hof verlatend naar de korte doorgang en de hoge houten poort die iedere dag zo tegen negen uur op slot wordt gedaan door de Joegoslavische interim portier, en als ik in het licht en verkeerslawaai van de Gneisenaustraat op ga. De piano in het lied rammelt mee als ik tussen de plantebakken tegen het verkeer in het fietsepad op rijd. En vergezelde me deze morgen op weg naar Staalplaat in Mitte, terwijl ik ook nog eens nadacht over de heerlijke verwarring die is ontstaan nu 'Klimawandlung' de grote hype van het moment is. Ik dacht aan oud testamentische sterrelezers en leverduiders en aan de holografische projectie van Al Gore, die als een opperpriester bo